×
ŻYWORÓDKA PIERZASTA  (Bryophyllum pinnatum/ Kalanchoe pinnata) i jej wykorzystanie w fitoterapii

1. Wprowadzenie

Żyworódka pierzasta (Bryophyllum pinnatum), znana także jako Kalanchoe pinnata, to niezwykła roślina lecznicza należąca do rodziny gruboszowatych (Crassulaceae). Naturalnie występuje na Filipinach, Madagaskarze, w Nowej Zelandii, Polinezji, na Hawajach i w Australii, jednak w Europie jest uprawiana głównie jako roślina ozdobna i lecznicza. Jej soczyste liście są prawdziwą skarbnicą cennych substancji aktywnych o działaniu przeciwbakteryjnym, przeciwwirusowym i przeciwzapalnym.

Dzięki tym właściwościom żyworódka pierzasta od wieków znajduje zastosowanie w tradycyjnej medycynie różnych kultur, wspomagając leczenie ran, infekcji oraz stanów zapalnych. Współczesna fitoterapia, coraz chętniej sięgająca po naturalne metody leczenia, również dostrzega jej potencjał.

Roślina ta jest obecnie przedmiotem badań naukowych, które potwierdzają jej prozdrowotne działanie i szerokie możliwości zastosowania, zarówno w medycynie naturalnej, jak i nowoczesnej farmakologii.

2. Charakterystyka rośliny

Pod względem botanicznym, żyworódka pierzasta jest sukulentem o pustych w środku łodygach, czterokanciastych liściach i licznych rozgałęzieniach. Jej liście osiągają długość 10–20 cm i są ciemnozielone z charakterystycznymi, falistymi brzegami, często zabarwionymi na czerwono. Wierzchołkowe liście mogą składać się z trzech do siedmiu listków, a ich blaszki liściowe mają zdolność do wytwarzania małych rozmnóżek – pąków przybyszowych, które po opadnięciu na glebę szybko ukorzeniają się i tworzą nowe rośliny.

Żyworódka pierzasta najlepiej rośnie w tropikalnym i subtropikalnym klimacie, gdzie występują wysokie temperatury i duża wilgotność powietrza. W naturalnym środowisku porasta tereny o piaszczystych lub kamienistych glebach, często na stokach i przydrożach. Roślina dobrze adaptuje się także do warunków domowych – preferuje stanowiska jasne, ale nie bezpośrednio nasłonecznione. Jest odporna na suszę dzięki zdolności magazynowania wody w grubych liściach, lecz wymaga przepuszczalnej gleby, bogatej w składniki mineralne. Rozmnaża się zarówno przez nasiona, jak i wegetatywnie – poprzez ukorzenianie się pąków liściowych.

Skład chemiczny żyworódki pierzastej sprawia, że jest ona ceniona w medycynie naturalnej. Zawiera flawonoidy o właściwościach przeciwutleniających i przeciwzapalnych, katechiny wspomagające odporność, bufadienolidowe glikozydy (briofiliny), a także polisacharydy i sacharoproteiny wzmacniające układ odpornościowy. Jest bogata w sole mineralne, takie jak glin, żelazo, potas, magnez, krzem, mangan i miedź, a także w witaminę C. W jej składzie znajdują się również kwasy organiczne, w tym bursztynowy, jabłkowy i szczawiooctowy, które wspierają zdrowie skóry i układu pokarmowego.

żyworódka

Surowcem wykorzystywanym w fitoterapii jest świeże ziele oraz sok. Ze świeżego ziela otrzymuje się również macerat oraz nalewkę. Wartościowy jest także wyciąg ze świeżego, mielonego ziela na winie wytrawnym, który dodatkowo wspomaga wchłanianie aktywnych substancji.

Dzięki bogatemu składowi chemicznemu, preparaty z żyworódki pierzastej stosowane są w tradycyjnej medycynie do leczenia ran, infekcji, stanów zapalnych oraz wspomagania odporności organizmu.

3. Tradycyjne zastosowania w medycynie ludowej

Żyworódka pierzasta (Bryophyllum pinnatum) od wieków znajduje szerokie zastosowanie w medycynie ludowej różnych kultur. Dzięki swoim właściwościom przeciwzapalnym, przeciwbakteryjnym, przeciwwirusowym i regenerującym jest stosowana przede wszystkim w leczeniu ran, oparzeń oraz infekcji skórnych. Świeży sok z liści przyspiesza gojenie ran, odleżyn, oparzeń słonecznych i termicznych, a także pomaga łagodzić skutki poparzeń rentgenowskich. W tradycyjnych recepturach rozgniecione liście łączono z masłem krowim, kozim, olejem lnianym, konopnym, rokitnikowym lub tranem, co dodatkowo wzmacniało działanie regenerujące. Roślina skutecznie zwalcza również grzybice jamy ustnej i błon śluzowych narządów płciowych oraz pomaga w leczeniu paradontozy i stanów zapalnych dziąseł.

W medycynie ludowej żyworódka pierzasta była również ceniona za swoje właściwości immunostymulujące i odtruwające, co czyniło ją skutecznym środkiem wspierającym odporność organizmu. Stosowano ją w leczeniu infekcji dróg oddechowych, takich jak przeziębienie, grypa, kaszel i zapalenie oskrzeli. Świeży sok lub napar z liści pomagał łagodzić podrażnienia błon śluzowych, ułatwiał odkrztuszanie i działał przeciwzapalnie. W niektórych kulturach macerat lub nalewka z żyworódki były wykorzystywane jako naturalny środek wzmacniający organizm po chorobach wyniszczających, wspomagający rekonwalescencję i przywracający siły witalne.

Roślina ta ma również zastosowanie w leczeniu schorzeń przewodu pokarmowego. Wyciągi z żyworódki pomagają w leczeniu wrzodów żołądka i jelit, stanów zapalnych jelit oraz hemoroidów. Działanie cytotoksyczne i antyproliferacyjne ekstraktów z liści sprawia, że są one badane pod kątem wspomagania terapii nowotworowej. W ginekologii stosuje się żyworódkę w leczeniu nadżerek szyjki macicy, świądu odbytu oraz stanów zapalnych narządów płciowych (w formie płukanek, okładów czy globulek dopochwowych). W kosmetyce żyworódka pierzasta znajduje zastosowanie jako środek przeciwzapalny, nawilżający i rozjaśniający skórę. Pomaga w walce z trądzikiem, łojotokiem, rumieniem i przebarwieniami, a jej ekstrakty wykazują właściwości antybakteryjne, dzięki czemu hamują rozwój drobnoustrojów odpowiedzialnych za problemy skórne. Regularne stosowanie soku lub maceratu może wspomóc regenerację skóry i przywrócić jej zdrowy wygląd.

Ze względu na swoje szerokie spektrum działania, żyworódka pierzasta wciąż cieszy się dużym zainteresowaniem w fitoterapii. Jej właściwości lecznicze są doceniane zarówno w medycynie ludowej, jak i w nowoczesnych badaniach nad naturalnymi metodami leczenia.

żyworódka na netzdrowie  

4. Współczesne badania naukowe

Żyworódka pierzasta (Bryophyllum pinnatum) od dawna była ceniona w medycynie ludowej, jednak dopiero współczesne badania naukowe pozwoliły dokładnie przeanalizować jej skład chemiczny i potwierdzić wiele tradycyjnie przypisywanych jej właściwości. Liczne analizy wykazały, że roślina ta jest bogatym źródłem flawonoidów, katechin, polisacharydów, bufadienolidowych glikozydów (briofilin), a także soli mineralnych i kwasów organicznych. Składniki te odpowiadają za jej działanie przeciwzapalne, antybakteryjne, immunostymulujące i regenerujące, co potwierdzono w badaniach laboratoryjnych oraz eksperymentach na modelach zwierzęcych.

Jednym z najczęściej badanych aspektów działania żyworódki jest jej potencjał przeciwzapalny i przeciwbakteryjny. Naukowcy potwierdzili, że ekstrakty z liści hamują rozwój wielu patogennych bakterii, takich jak Staphylococcus aureus, Escherichia coli i Pseudomonas aeruginosa, które odpowiadają za infekcje skórne i zakażenia wewnętrzne. Dzięki obecności flawonoidów i fenolokwasów roślina wykazuje silne działanie antyoksydacyjne, zmniejszając stres oksydacyjny i chroniąc komórki przed uszkodzeniem. Badania sugerują, że może być skuteczna w leczeniu trudno gojących się ran, stanów zapalnych skóry oraz chorób przyzębia.

Obiecujące wyniki uzyskano również w zakresie potencjalnego działania przeciwnowotworowego żyworódki pierzastej. Bufadienolidowe glikozydy, zwłaszcza briofiliny, wykazały zdolność do hamowania proliferacji komórek nowotworowych oraz indukowania ich apoptozy (zaprogramowanej śmierci komórkowej). Badania laboratoryjne sugerują, że ekstrakty z tej rośliny mogą działać cytotoksycznie na komórki raka piersi, wątroby, płuc oraz białaczki. Chociaż te wyniki są obiecujące, konieczne są dalsze badania kliniczne, aby określić skuteczność i bezpieczeństwo stosowania żyworódki w terapii onkologicznej.

Kolejnym obszarem badań jest wpływ żyworódki pierzastej na gospodarkę cukrową organizmu. Wstępne badania wskazują, że niektóre związki aktywne zawarte w roślinie mogą obniżać poziom glukozy we krwi i zwiększać wrażliwość na insulinę. Działanie to może wynikać z obecności flawonoidów i polisacharydów, które wpływają na metabolizm cukrów i ograniczają stres oksydacyjny w komórkach trzustki. W przyszłości może to znaleźć zastosowanie w terapii wspomagającej leczenie cukrzycy typu 2.

Współczesna nauka coraz częściej zwraca uwagę na potencjał leczniczy żyworódki pierzastej. Choć wiele jej właściwości jest już dobrze udokumentowanych, wciąż prowadzone są badania nad jej nowymi zastosowaniami, co może przyczynić się do rozwoju innowacyjnych terapii opartych na naturalnych składnikach roślinnych.

5. Przeciwwskazania i środki ostrożności

Choć żyworódka pierzasta (Bryophyllum pinnatum) jest ceniona za swoje właściwości lecznicze, jej stosowanie nie jest wskazane dla wszystkich. Przede wszystkim nie powinny jej używać kobiety w ciąży i karmiące piersią, ponieważ brak wystarczających badań dotyczących bezpieczeństwa jej działania w tych okresach. Ostrożność powinny zachować również osoby z chorobami autoimmunologicznymi, ponieważ roślina wykazuje działanie immunostymulujące, które może nasilać reakcje układu odpornościowego i prowadzić do zaostrzenia objawów. Ponadto osoby z nadciśnieniem tętniczym, chorobami serca lub zaburzeniami rytmu serca powinny skonsultować stosowanie żyworódki z lekarzem, ponieważ niektóre jej składniki mogą wpływać na układ sercowo-naczyniowy.

Potencjalne skutki uboczne stosowania żyworódki pierzastej występują rzadko, jednak u niektórych osób mogą pojawić się reakcje alergiczne, takie jak wysypka, świąd czy podrażnienie skóry po zastosowaniu zewnętrznym. Spożycie nadmiernych ilości preparatów z tej rośliny może powodować dolegliwości żołądkowo-jelitowe, takie jak biegunka, nudności czy bóle brzucha. Z tego powodu zaleca się rozpoczynanie kuracji od małych dawek i obserwowanie reakcji organizmu. W przypadku wystąpienia niepożądanych objawów należy przerwać stosowanie i skonsultować się ze specjalistą.

Żyworódka pierzasta może również wchodzić w interakcje z niektórymi lekami. Ze względu na jej działanie obniżające poziom cukru we krwi, osoby przyjmujące leki przeciwcukrzycowe powinny zachować ostrożność, aby uniknąć ryzyka hipoglikemii. Roślina może także wpływać na metabolizm leków immunosupresyjnych, stosowanych po przeszczepach narządów, oraz na niektóre leki kardiologiczne. W związku z tym przed rozpoczęciem suplementacji lub stosowaniem preparatów z żyworódki warto skonsultować się z lekarzem, szczególnie jeśli pacjent przyjmuje inne środki farmakologiczne na stałe.

Mimo licznych korzyści zdrowotnych, stosowanie żyworódki pierzastej powinno odbywać się z umiarem i rozwagą. Przestrzeganie zalecanych dawek oraz konsultacja z lekarzem w przypadku chorób przewlekłych lub jednoczesnego stosowania leków pomoże uniknąć ewentualnych skutków ubocznych i zapewni bezpieczne korzystanie z prozdrowotnych właściwości tej rośliny.

żyworódka na netzdrowie

6. Podsumowanie

Żyworódka pierzasta (Bryophyllum pinnatum, Kalanchoe pinnata) to niezwykła roślina o szerokim spektrum działania leczniczego, doceniana zarówno w tradycyjnej medycynie ludowej, jak i we współczesnej fitoterapii. Dzięki zawartości licznych substancji aktywnych wykazuje właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwzapalne, immunostymulujące i regenerujące. Od wieków była stosowana w leczeniu ran, oparzeń, infekcji skórnych, a także w terapii schorzeń układu oddechowego, pokarmowego i ginekologicznego. Współczesne badania naukowe potwierdzają jej potencjał w leczeniu chorób zapalnych, zakaźnych, a nawet nowotworowych i cukrzycy.

Mimo licznych korzyści zdrowotnych, stosowanie żyworódki wymaga ostrożności. Może wchodzić w interakcje z niektórymi lekami, a u osób z chorobami autoimmunologicznymi, sercowymi czy cukrzycą powinna być stosowana pod kontrolą specjalisty. Należy również unikać jej stosowania w ciąży i podczas karmienia piersią. Pomimo tych ograniczeń, żyworódka pierzasta pozostaje cennym surowcem w fitoterapii, a jej potencjał leczniczy wciąż jest przedmiotem badań naukowych.

Autorka: A. Warda. Redaktorka bloga netzdrowie.pl; absolwentka kursu Zielarstwo i Towaroznawstwo Zielarskie w IMK w Katowicach oraz kursu Zioła lecznicze - naturalny sposób utrzymania zdrowia, urody i odporności na UO SGGW.

Bibliografia

  1. https://rozanski.li/2309/zywordka-pierzasta-bryophyllum-pinnatum-lamarck-oken-w-medycynie-ludowej
  2. Zurfluh L, Spinelli MG, Betschart C and Simões-Wüst AP (2023), Repurposing of Bryophyllum pinnatum for dysmenorrhea treatment: a systematic scoping review and case series. Front. Pharmacol. 14:1292919. doi: 10.3389/fphar.2023.1292919
  3. Kamboj, A. Bryophyllum pinnatum (Lam.) Kurz.: Phytochemical and pharmacological profile: A review. Pharmacognosy Reviews, 2009, 3.6: 364.
  4. Selvakumar P. Phytochemical and pharmacological profile review of Bryophyllum pinnatum. Biomedical and Biotechnology Research Journal (BBRJ), 2022, 6.3: 295-301.
  5. Hernández-Caballero, M.E.; Sierra-Ramírez, J.A.; VillalobosValencia, R.; Seseña-Méndez, E. Potential of Kalanchoe pinnata as a Cancer Treatment Adjuvant and an Epigenetic Regulator. Molecules 2022, 27, 6425. https://doi.org/10.3390/ molecules27196425

Uwaga! Treści przedstawione na tym blogu mają wyłącznie charakter edukacyjny i informacyjny. Dokładamy wszelkich starań, aby były merytorycznie poprawne i aktualne. Należy jednak pamiętać, że nie zastępują one indywidualnej porady specjalisty dostosowanej do Twojej sytuacji. Żadna część artykułu nie może być traktowana jako porada zdrowotna. Przed zastosowaniem jakichkolwiek informacji w praktyce skonsultuj się z odpowiednim profesjonalistą.

Kontakt

Jeśli masz pytania napisz lub zadzwoń!

Nasi eksperci są do Twojej dyspozycji od poniedziałku do piątku od 10:00 do 18:00

Zapisz się na newsletter i odbierz rabat 10 zł